Francuski kontakt (French Connection)
Co prawda w ogóle nie ustaliłam jeszcze w jakiej, tym bardziej nie wiem jeszcze dokładnie kiedy, domyślać się tylko mogę, kto jest autorem, ale – vive la presse – we francuskiej gazecie ukazał się informacyjny artykulik o nas. Co w nim natomiast napisano już wiem, bo lekturę samego tekstu [merci Magdo Brhel, także za tłumaczenie – MK], dopiero co byłam skończyłam.
Przeczytałam, między innymi:
1. o naszej rabince [Tanyi Segal].
a. że jest rabinem małej społeczności żydowskiej [rzeczywiście jesteśmy nie za duzi, ale za to społecznie rozwinięci, a żydowsko doskonali – MK];
b. że przybyła do Polski po otrzymaniu ordynacji rabinicznej (smicha) seminarium izraelskiego HUC. [Skrótu Hebrew Union College nie rozwiązują, więc adresatem artykułu jest pewnie doinformowana publiczność – MK],
c. że aktualnie pracuje nad sztuką teatralną zatytułowaną: „Tajemnice Mojej Babci”. [zainteresowanych, o co chodzi odsyłam do https://beitkrakow.org/midrash-theatre/tajemnice-mojej-babci-mysteries-of-my-grandma/ – MK ]
2. o naszej społeczności.
a. że – jako wspólnota – mamy zaledwie rok [artykuł, jak widać, jest zupełnie świeży: zob. https://beitkrakow.org/galeria/spolecznosc-community/?album=3&gallery=6 nasze pierwsze urodziny – MK]
b. że spotykamy się – w wiadomych celach – w każdy szabat w przestrzeni Muzeum Żydowskiego Galicja [autor przeoczył bardzo istotny fakt, ten mianowicie że jest to przestrzeń niezwykła – MK];
c. że jest nas około pięćdziesięciu osób [rzeczywiście stu nas jeszcze nie jest – MK];
d. że większość z nas to młodzi Żydzi, którzy niedawno odkryli swoją tożsamość [z niewiadomych przyczyn autor nie wspomina żadnej Żydówki – MK].
3. i – wreszcie – o nas samych, naszym problemie, i naszym sukcesie:
a. że: W przeciwieństwie do tego, co się sądzi, żydzi żyją w Polsce dzisiaj. Wielu z nich zaangażowanych jest w proces szukania korzeni i tożsamości, którą przed nimi ukryto i którą musieli odnaleźć, lub „czytać pomiędzy wierszami” historie swoich rodziców oraz dziadków.
b. że: Odtwarzają judaizm począwszy od przekazanych najmniejszych fragmentów pamięci, ciszy i luk w historiach swojej rodziny. W tradycyjnej wspólnocie żydowskiej to rodzice przyprowadzają swoje dzieci. Natomiast w Beit Kraków często mamy do czynienia z odwróceniem sytuacji: to najmłodsi biorą za rękę i przyprowadzają starszych.
Ostatnie „a” i „b”, te zapisane kursywą, powiedziała nasza Rabin – jak się w międzyczasie dowiedziałam – w marcu tego roku na paryskiej konferencji World Union for Progressive Judaism. Jakoś żal, że te słowa znalazły się w Jewsweeku dopiero teraz i dopiero za pośrednictwem – ciągle niezidentyfikowanej – francuskiej gazety.
Magda Koralewska
French Connection
Though I haven’t established yet where, when and how, but – vive la presse – a French paper printed a small article about us. I know however what it says because [merci Magda Brhel also for your translation – MK] – I just finished reading it. In said article one may read:
1. About our Rabbi [Tanya Segal]
a. that she is a rabbi of a small Jewish community [it’s true we are not too big, but community-wise very developed and jewishly excellent – MK]
b. that she came to Poland after her rabbinical ordination (smicha) from the HUC in Israel. [The abbreviation of the name Hebrew Union College is not explained, so it’s probably addressed to savvy readers – MK]
c. that currently she is working on the „Mysteries of My Grandma” performance [more information here https://beitkrakow.org/midrash-theatre/tajemnice-mojej-babci-mysteries-of-my-grandma/ – MK]
2. About our community
a. that – as a community – we are only one year old [so the article must be fairly recent: see. https://beitkrakow.org/galeria/spolecznosc-community/?album=3&gallery=6 our first birthday – MK]
b. that we meet every Shabbat in the space of the Galicja Jewish Museum [the author forgot to mention that it is a truly unique space – MK]
c. that most of us are young Jews, who only recently discovered their identity [for unknown reasons the author does not mention any female Jews – MK]
3. and finally – about ourselves, our problem and success:
a. that: Au contraire to what people may think, there are Jews in Poland today. Many of them involved in the process of uncovering their roots and identity, which had been hidden from them and they had to find it or read „between the lines” of the stories their parents and grandparents told them.
b. that: They are reconstructing their Judaism from the smallest fragments of memory, silence and gaps in family history. In a traditional Jewish community it is the parents who bring their children to the synagogue. In Beit Krakow, the situation is often reverse: it is the youngest to take their parents and grandparents by their hand and bring them to the community.
The last „a” and „b” are quotes from Rabbi Tanya, said in March at the WUPJ biennial in Paris. In a way it’s too bad that these words had to wait to be published in a yet-to-be-identified French newspaper before being printed in the Jewsweek.
