[for english, see below]Właśnie mija 80 lat od wydarzeń Nocy Kryształowej. W obliczu tej tragicznej rocznicy, ale również niedawnych wstrząsających wydarzeń w Pittsburghu oraz rosnącej liczby przypadków mowy nienawiści w naszym otoczeniu, chcielibyśmy się z Państwem podzielić refleksją. Dotyczy ona biernej postawy wobec mowy nienawiści, agresji i przemocy słownej, która niepowstrzymana w końcu przeradza się w czyn. Do wydarzeń Nocy Kryształowej doprowadziła w znakomitym stopniu długotrwała propaganda przedstawiająca społeczność żydowską jako źródło problemów społecznych, głownie problemu ekonomicznego.
Nasza tradycja w wielu miejscach mówi o sile słowa. Laszon Hara (zły język, obmawianie kogoś) nie bez przyczyny jest stawiany na równi z morderstwem. W jednym z najbardziej znanych wersów Tory (Wajikra 19:16) czytamy „Nie chodź jako plotkarz (רָכִיל) w narodzie twoim; nie stój (obojętny) wobec krwi bliźniego twego”. Stąd bezpośrednio Tradycja wywodzi, że „kto pomawia zabija trzy osoby – tego kogo pomawia, tego kto słucha i samego siebie” (Talmud Jeruszalmi, 1:1, 26).
W czasie poprzedzającym Noc Kryształową, publiczną przestrzeń zalała niezliczona ilość karykaturalnych wizerunków, antysemickich treści i rosnąca mowa nienawiści wobec żydów. Te, zamienione w kapitał polityczny, doprowadziły w końcu do agresywnej reakcji bojówek i sympatyków NSDAP, której towarzyszyła niemal zupełna bierność większości społeczeństwa.
W Noc Kryształową zamordowano ponad 100 osób z”l, a zraniono i okaleczono setki. Spalono 171 synagog i domów modlitwy, a ponad 1000 zruinowano, zniszczono ponad 7,5 tysiąca sklepów należących do żydów.
W świetle tych wydarzeń, w naszych czasach sen z oczu spędzają przypadki ignorowania mowy nienawiści, w tym antysemickich sentymentów, przez otaczające społeczeństwo, które znacznie zbyt często dyskryminuje nienawiść jako „wyraz kultury” czy wręcz niekiedy legitymizuje ją jako „pogląd” lub usprawiedliwia wolnością słowa. Szczęśliwie, w odróżnieniu do czasów Nocy Kryształowej, istnieją dzisiaj także reakcje nieobojętne – reakcje wyraźnego i bezpośredniego przeciwstawiania się mowie nienawiści i powielaniu antysemickich stereotypów tak przez władze publiczne jak i przez prywatne osoby. Budzą one nadzieję, że pamięć o tamtych tragicznych wydarzeniach sprzed 80 lat nie pozwoli im się powtórzyć.
Niech pamięć o zamordowanych będzie błogosławiona.
W czasie poprzedzającym Noc Kryształową, publiczną przestrzeń zalała niezliczona ilość karykaturalnych wizerunków, antysemickich treści i rosnąca mowa nienawiści wobec żydów. Te, zamienione w kapitał polityczny, doprowadziły w końcu do agresywnej reakcji bojówek i sympatyków NSDAP, której towarzyszyła niemal zupełna bierność większości społeczeństwa.
W Noc Kryształową zamordowano ponad 100 osób z”l, a zraniono i okaleczono setki. Spalono 171 synagog i domów modlitwy, a ponad 1000 zruinowano, zniszczono ponad 7,5 tysiąca sklepów należących do żydów.
W świetle tych wydarzeń, w naszych czasach sen z oczu spędzają przypadki ignorowania mowy nienawiści, w tym antysemickich sentymentów, przez otaczające społeczeństwo, które znacznie zbyt często dyskryminuje nienawiść jako „wyraz kultury” czy wręcz niekiedy legitymizuje ją jako „pogląd” lub usprawiedliwia wolnością słowa. Szczęśliwie, w odróżnieniu do czasów Nocy Kryształowej, istnieją dzisiaj także reakcje nieobojętne – reakcje wyraźnego i bezpośredniego przeciwstawiania się mowie nienawiści i powielaniu antysemickich stereotypów tak przez władze publiczne jak i przez prywatne osoby. Budzą one nadzieję, że pamięć o tamtych tragicznych wydarzeniach sprzed 80 lat nie pozwoli im się powtórzyć.
Niech pamięć o zamordowanych będzie błogosławiona.
In the face of the tragic anniversary of 80 years of Kristallnacht, but also the recent shocking events in Pittsburgh and the growing number of cases of hate speech in our environment, we would like to share some thoughts with you. It concerns a passive attitude towards hate speech, aggression, and verbal violence, which unstopped finally turn into action. The events of the Kristallnacht were greatly influenced by long-lasting propaganda presenting the Jewish community as a source of social problems, mainly the economic problem. Our tradition speaks about the power of words on many occasions. Lashon Hara (bad language, slander) is, not without a reason, put on a par with murder. In one of the most famous verses of the Torah (Vayikra 19:16) we read, „Thou shalt not go up and down as a talebearer among thy people; neither shalt thou stand idly by the blood of thy neighbor” Hence, Tradition directly concludes that „whoever speaks gossip kills three people – who he speaks about, who listens to him and himself” (Talmud Yerushalmi, 1:1, 26).
During the time preceding the Kristallnacht, the public space was flooded with countless caricatures, anti-Semitic content, and growing hatred of Jews. These turned into political capital, led finally to the aggressive reaction of the NSDAP militants and supporters, which was accompanied by the indifference of the majority of society.
On the Kristallnacht, over 100 people were killed, and hundreds were injured. 171 synagogues and houses of prayer were burnt, and more than 1,000 were ruined, over 7.5 thousand shops belonging to Jews were destroyed.
In the light of these events, in our times, dreams of the eye spend incidents of ignoring hate speech, including anti-Semitic sentiments, by the surrounding society, which far too often dismisses hate speech as an „expression of culture” or even legitimizes it as a „point of view” or justifies it by the freedom of speech. Fortunately, unlike in the times of Kristallnacht, today there are also reactions of explicit and direct opposition to hate speech and anti-Semitic stereotypes both by public authorities and by private individuals. They give hope that the memory of those tragic events from 80 years ago will not allow them to be repeated.
May the memory of those who were murdered be blessed.
During the time preceding the Kristallnacht, the public space was flooded with countless caricatures, anti-Semitic content, and growing hatred of Jews. These turned into political capital, led finally to the aggressive reaction of the NSDAP militants and supporters, which was accompanied by the indifference of the majority of society.
On the Kristallnacht, over 100 people were killed, and hundreds were injured. 171 synagogues and houses of prayer were burnt, and more than 1,000 were ruined, over 7.5 thousand shops belonging to Jews were destroyed.
In the light of these events, in our times, dreams of the eye spend incidents of ignoring hate speech, including anti-Semitic sentiments, by the surrounding society, which far too often dismisses hate speech as an „expression of culture” or even legitimizes it as a „point of view” or justifies it by the freedom of speech. Fortunately, unlike in the times of Kristallnacht, today there are also reactions of explicit and direct opposition to hate speech and anti-Semitic stereotypes both by public authorities and by private individuals. They give hope that the memory of those tragic events from 80 years ago will not allow them to be repeated.
May the memory of those who were murdered be blessed.
